Poniedziałek Wielkanocny nie ma szczególnego rytu liturgicznego, za to ten drugi dzień Świąt ma bogatą obrzędowość ludową. Zwany jest również Lanym Poniedziałkiem, dniem świętego Lejka, oblewanką polewanką, albo po prostu śmigusem-dynkusem. Po spokojnej i rodzinnej Wielkanocnej Niedzieli w poniedziałek zaczynało się „szalone” świętowanie Już w nocy z niedzieli na poniedziałek wyruszali dyngusiarze i inni przebierańcy by psocić, figlować i oblewać woda. Życie towarzyskie w drugi dzień kwitło. Wtedy to odbywały się odwiedziny rodzinne i sąsiedzkie oraz trwało wielkie polewanie. Drugi dzień Zmartwychwstania Pańskiego integrował społeczność i sprzyjał nawiązywaniu znajomości szczególnie wśród ludzi młodych. Śmigus-dyngus przebiegał pod znakiem i oblewania się i przetrwał do dziś. Powszechne oblewanie się wodą w Poniedziałek Wielkanocny było pewną praktyką magiczną. Człowiek jakby chciał zachęcić przyrodę do naśladownictwa i prosić o zapewnienie odpowiedniej ilości wody potrzebnej do wzrostu roślin na wiosnę. Wierzono, że woda nie tylko symbolizuje życie, ale także daje urodę. Wierzono że oblana panna wodą, w Poniedziałek Wielkanocny utrzymuje urodę przez cały rok.